Hasarlı

              Hiç bir şey mutlu sonla bitmiyor bu günlerde.Hatta sonunu bile göremiyorum.Umduğum,düşündüğüm gibi geçmiyor zaman,saatler sanki benden ayrı işliyor.Beni mat etmek için uğraşıyor kader.
            Bazen korkuyorum güne güler yüzlü başlamaya.Neye alışsam bitiyor,kime sığınsam gidiyor.Bir tek hüzün terk etmiyor beni ! Sabırlı olmaya çalışıyorum,kendimi avutuyorum,umursamazlığa vuruyorum.Sonra bana düşman kader düzeltmeye çalıştığım her şeyi toplayıp,kuvvetli bir şekilde saldırıya geçiyor.YOK ben çelik gibi dayanıklı değilim,artık değil...
          Bu günlerde iyi değilim ve iyi olmak için hevesim de yok artık...

ANKARA'NIN TAŞINA BAK

           Geçen hafta sonu Ankara'ya gittik çocuklarla;okul gezisiydi.Anıtkabir,eski meclisler ve müzeleri gezdik.Anıtkabir'de çocukları en çok etkileyen ATATÜRK'ün bal mumu heykeliydi.Hayranlıkla incelediler.Ben de yeniden hayran kaldım ve içim sızlayarak baktım gözlerine sanki O'da bize bakıyormuş gibi,sanki bizim için yaptıklarının değerini bilemediğimiz için kırgın gibi...

       Hani bir söz var ya;"Söylesem dilim yanar,sussam gönül razı değil."Çocuklara anlattık dilimiz döndüğünce,bizim sahip çıkamadıklarımıza onlar değer versin diye.Geleceğe bir nebze de olsa umutla bakalım diye...