Yıllar sonra yine büyük bir heyecanla,öğrencilik yıllarımda oturduğum sıraların karşısındayım.Bu sefer yerim ve rolüm farklı,ben şimdi aynı okulun,aynı sınıfların öğretmen masasındayım...
Bana dürüstlüğü,disiplini,saygıyı öğreten öğretmenlerimin karşısında yine öğrenci gibiyim hatta şimdiki öğrencilerden bile daha çekimser; onları şaşırtacak bir hata yapmaktan,hayal kırıklığına uğratmaktan korkan bir öğrenci.Aynı zamanda mezun olduğum okulda görev yapmaktan çok mutlu,gururluyum.
Okul yıllarımızda öğretmenler odasını merak ederdim hep,neler olup bitiyor,ne konuşuluyor diye,
bugünlerde merakımı gidermenin keyfini yaşıyorum :) Okul bahçesi,sınıflar hepsi yerli yerinde,bir ben değişmiş ve büyümüşüm sanki.Her gün geçip giden mazimi tekrarlıyorum,unuttuğum anılarımı hatırlıyorum attığım her adımda.O yıllarda kıymetini bilemediğim zamanın her anını sindirerek yaşıyorum yeniden...
Hem tadını çıkarıyorum tekrar yuvamda olmanın hem de özlüyorum hiç kimsenin eksilmediği,neşeli günleri.Bizim kahkalarımıza,gözyaşlarımıza eşlik eden koridorlar,sıralar şimdi farklı sırlara,sohbetlere tanıklık ediyorlar.Değişmeyen tek şey öğretmenlerimin sevgi dolu bakışları ve benim onlara olan saygım.Bakalım bundan sonra hayat öğrencilerim,ben ve öğretmenlerim için ne sürprizler hazırlayacak bize...
öğretmenlik bi sanatttır herhalde. herkesin yapamayacağı, bi sınavla ya da 4 yıllık eğitimle öğrenilemeyecek bir sanat. mesela ben, bu eğitimi aldığım halde bu sanata vakıf olamadım...
YanıtlaSil