Eşimle birlikte büyüdüğüm için o kadar çok alıştım ki O'na bazen alışkanlığım aşk ve sevginin önüne geçti fakat aramızdaki saygı hiç yok olmadı.Ağladığım zamanlarda gözümdeki yaşları silen hep O oldu.Tebessümüm Onun sayesinde kahkahaya dönüştü.Her şey dört dörtlük değil elbet tartışmalarımız oluyor esas olan sabaha bu huzursuzluğun nedenini unutarak uyanmak...Geriye dönüp baktığımda Canımdan bir parça olmuş artık :)
Boşanmaların arttığı şu günlerde evimdeki huzurun değerini daha iyi anlıyorum.Hele bir de ailenin tadı OĞLUM;hayatımızı değerli kılan varlık,yaşamı hafifleten yüce bir sevgi.Olmasa yarım kalacak bir huzur... Şimdiye kadar yazmadım ailemi,belki nazarlardan korktum,belki özelim bana kalsın istedim.Bugün yazmamın sebebi evlenmekten korkanlara umut olsun istedim :) Yaşadığınız kötü günlerden sonra size gerçekten değer veren,önemli olduğunuzu hissettiren birinin kollarında uyumak kadar keyif veren bir şey yok bu dünyada.Yalnızlık çok ağır bir yük.Bu hayat tek başınıza cehennem gibi bazen.
Tüm sevdiklerim için ettiğim tek dua;huzurlu bir aile ve güvenilir bir can yoldaşı.Daha ne olsun ki ???( Bu sıralamaya ekleme yapmak size kalmış :))) Benden bu kadar.
