SON VEDA

GİDİYORUM
 Çocukluğumu bırakıyorum dönme dolaba
Anlık sevinçlerimi emanet edip bir salıncağa
Hayallerimi anlatıp denizin dalgalarına
Kırgınlıklarımı gizleyip satıraralarına
Hiçkimseye veda etmeden gidiyorum

Gözlerimden süzülen acı tatlı hatıralara
Ben gibi yorgun, virane sandallara
Buruk bir tebessüm ediyorum ..
Gökyüzündeki gri bulutlara
 Sitemkar bir selam yolluyorum

Yas tutmayacak ardımdan o yaşlı oda
Pişmanlıkları, yalanları kilitledim bir sandığa
Masallarım, tamamlanır belki başka diyarlarda
Kalbimde solan umutları da, ardımda bırakıyorum

VE GİDİYORUM,
Güneş bensiz de gösterir sıcak yüzünü
Teselliye, boş sözlere ihtiyacım yok
Belki de değil bu çıkmaz sokak
Huzurlu bir yolculuğun en başındayım
BİLMİYORUM .......

CANIMIN BOŞ ODASI

Canımın yarısı, Günler hızlıca akıp gidiyor,bazen güldürüyor yüzümü yaşananlar bazen de durgun,dalgın düşündürüyor ama içime nükte olan yokluğunun yerine hiçbirşey koyamıyorum... Çok zamansızdı vedan,hasretin günden güne büyüyor ve ciğerim yanıyor sözünün anlamını her bir harfinde hissediyorum iliklerime kadar,yaşadığım her sevinç biraz eksik,unutursun,alışırsın demişlerdi,hepsi boş lafmış,alışamadım.... Hep 4/4 lük olmazmış hayatlar , muhakkak yarım yarımmış sevgiler,mutluluklar herşeyde bir hayır varmış,düşünüyorum da iyi bir anlam yükleyemedim gidişine... Rüyalarımda bile yüreğimi ferahlatacak bir işaretini bekliyorum, yüzünde bir tebessümle görsem seni,sarılabilsem tüm gücümle, iyiyim görüşeceğiz yine,desen bana,bir gecede mışıl mışıl uyuyabilsem ,artık boğazımdan geçmeyen çikolatalı pastamın yarım dilimini sana bıraksam tabağımda,'yalnız benim için bak yeşil yeşil''şarkısını söylesen yine gözlerini kısarak bana,bu haksızlık bir kabus olsa,uyansam bir sabah,yanımda olsan,kalsan,tamamlansa hayatımın boş odası.....................

İçimdeki Huzur

Huzura doğru yola çıkıyorum,nedense içimde küçük bir çocuğun yeni oyuncak heyecanı var,ilk defa program yapmadan, aklıma gelen ilk yere doğru gidiyorum,bu yolun mavi bir yolculuk olması elbette tesadüf değildir,denizin mavisine hayranlığım çocukluğumdandır... Ruhumdaki kargaşayı dalgaların kucağına bırakacağım dönerken kırgınlıklarımı,öfkemi kumlara gömeceğim,hayatla barışmış olacağım geldiğimde,yeni bir ben bulacağım aynaya baktığımda,öyle hissediyorum, yenileneceğim yenilmeden kaderime... Ve gidiyorum,kaybeden hep geride kalandır bence,ardımda bıraktıklarımı düşünmeyeceğim,birkaçgün de olsa hayattan ben çalacağım bu defa, bencilce eğleneceğim,kahkahalarla güleceğim,şarkılar söyleyeceğim etrafımdakilere aldırmadan,içimdeki kız çocuğu eşlik edecek neşeme artık O'nu hiç üzmeyeceğim.....

HAYAT ( gereksiz - mim'den )

Şu hayat'ın hiçbirşeyden tırstığını zannetmiyorum kanımca,yeterince huzursuz ettikten sonra bununla işim bitti,şimdi öbürküne bir uğrayayım diyor sanırım.. Neden uğraşmak için hassas,kırılgan insanları seçiyor onu da bilemiyorum yoksa biz mi çağırıyoruz boşluğa düştüğümüz de ? Sil baştan yaşayacağız deyip duruyoruz tüm cesaretimizle ama iş yaşamaya gelince boş çıkıyor verilen sözler,edilen yeminler,unutuluyor tüm kahramanlık öyküleri yine endip noktada buluyoruz kendimizi,arada ayaklarımın yerden kesildiği de olmuyor değil mutluluktan ama ben hayatı alt edemedim hâla,yine de diyorum ki o'na aman gereksiz adam'la uğraştığın yeter,biraz nefes aldır insana :) madem göndermiş bana,ee yatıya kal biryere kaçma ...