SESSİZLİĞİN GÜNÜ

Bugün hastayım,yorgunum,bir garibim bugün... Dokunsalar ağlayacağım,sanırım benim bu halime bulutlar da eşlik edecek birazdan,oysa ki çok neşeliydim,keyifliydim birkaçgün öncesi haberleri izlemeseydim,kayıpları görmeseydim belki de öyle kalacaktım... Mutlu kalabilmek için dünyadan bihaber yaşamak mı gerekir,ya da bu da gelir geçer mi demeli,ben birşey izlerken kendimi oraya koyup izliyorum,bu benim başıma gelseydi diye buda çok yıpratıyor beni uyuyamıyorum yine...Dalıp gidersem kabus görürüm diye korkuyorum, belki de tek korkum sabah uyanamamak,bilmiyorum... Üşüyorum,içim de bir buz kalıbı var sanki,birileri ısıtsın içimi,elini kalbime koyup güvende olduğumu hissettirsin istiyorum bana ve hep yanımda,yakınımda kalabilsin,düşmesin bir adım dahi uzağıma... Sormasınlar bana bugün,neden bu sessizlik diye,üzülmesinler dönemem eski neşeme diye,gözyaşlarım yüreğimi yakarken de gülebilirim ben,neşe saçabilirim etrafa,alışkınım,öyle alıştırdım ne de olsa, ama sakın sarılmasınlar şefkatle,sakın !! bugün ağlarım,solarım bugün....