YEŞİL- MAVİ = BEN

Yeşil,umutlarımın rengiydi,Mavi;aldığım nefesin sebebi.....
Buaralar gözüm hep bu renklere kayıyor istem dışı,daha önce
farketmemişim sanki,gökyüzündeki,denizdeki birsürü mavi tonunu..
Yeşilin yağmurdan sonra huzurla güldüğünü görmemişim hiç,
aslında içimde saklanan bu renkleri,oraya ben hapsetmişim ..
Sadece gözlerimin rengi olarak kabullenişim buyüzden
yeşili,ona kendini gösterme fırsatı vermemişim...

İtiraf edeyim hadi,maviyi birazcık daha fazla sevmiştim,yaşadığım
şehir maviydi,burda yaşayan insanların bana bakan sımsıcak,
samimi gözleri gibi..
Derdimi dinlerdi deniz,onun isyanı da maviliğinin en koyusunda gizliydi.
Ben yollarda seyahat halindeyken,zaman hiçbirzaman uyuyup kalmaz
iken,anladım ki sadece gözlerimin rengi değilmiş yeşil,hep besleyip
çoğalttığım yaşama sevincimdeymiş,mavi de arada biryerde sıkışıp
kalmış,gözüme girmek için gün sayıyormuş,şimdi ayıramam onları
dünyamdan,artık adım gibi ezberimde kalacak,mavi nefesim,yeşil
ömrüm olarak........