10 KASIM'da ATAM Baktığımız Heryerde

Bugün benim için oldukça anlamlı bir gündü,hep anardık ATA'mızı da çok iyi

anlayamazdık....

Halkeğitim merkezinde öğrencilerimizle birlikte bir sunum yaptık bugün
,okulumuz görev   almıştı  busene ve görevin başına da ben getirilmiştim.

Öğrencilerle birlikte oratoryo hazırlamaya karar vermiştik,çalıştık,araştırdık ve
 haklı bir gururla  sunduk bugün.Herşey iyi hoştu da,eksik ve yarım birşeyler
 vardı hep aklımda,içimde biryerlerde....

Kendimi ezik ve suçlu bir çocuk gibi mahçup hissediyordum,Atatürk'ün
karşımdaki   posterde,bana bakan gözlerine dikkatli bakamıyorken.
Olmamız gereken yerlerde değilken, O'ndan sonra   hiçbir başarıyla
karşısına geçmediğimizden..

Garnizon komutanlığı tarafından hazırlanan konuşmalar ve slayt gösterileri
muhteşemdi,dinlerken ve  izlerken içim ürperdi..
Keşke dedim canı gönülden,şuan da bize yol gösterebilseydi,önümüzdeki engelleri
bizlik ruhuyla atlatmamıza yardımcı olsaydı,yine ulu önderimiz olarak...
Keşke sadece anma törenlerinde anmasaydık  ve anlayabilseydik,nedemek
 istediğini,her cümlesindeki haklılığı,farklılığı aklımıza kazıyabilseydek.
Şimdi  sonunu çok parlak görmediğim ama yine de umutsuzluğa düşmeyi
kabullenemediğim Türk Gençliğiyle beraber,
ATAM Sen rahat uyu diyemiyorum ,çünki izimizi kaybettik...