Şimdi ne desem boş..Geçmiyor ki sızlayan yaralarım,kime sorsam cevapsız kalıyor
hep sorularım.Üstelik değişmiyor da yarınlarım.Bir de üstüne üstlük
Ben de kendimden bıktım....
Zaman; geçmiş gitmiş ben hesap,kitap yaparken.Herkese göre olgunlaşmış,
büyümüşüm ,günler geçip ben ardından bakakalırken :)) Oysa içimde elinden tutulmayı
bekleyen bir hınzır var hiç farkedilmeyen ya da görmezden gelinen.Canım acıyor,acıtmak
istemesem de nice canları..
Hesabını veremiyorum ki kendime,ertelediğim ANların..
Şimdi ne kadarı kaldı,paya ve paydaya eşit bölmeye çalışırken,bütününü
kaybettiğim zamanların ??
İçimden geldiği gibi sormadan,sorgulanmadan yaşamaktı tek amacım,başaramadım.....
sorgulanmadan yasamak,kaybettigin zamanları bulmak yada ertelenen hayatların hesabını vermek imkansız olsa gerek.keşke elimizde bu imkan olsaydı.
YanıtlaSilhayatı anladıktan sonra kimse beceremiyor kurduklarını yaşamayı. insanın kaderi bu..
YanıtlaSilSorgular hep içimizde canımızı yakar...
YanıtlaSilSorgulamamakda o kadar...