Hiç bir şey mutlu sonla bitmiyor bu günlerde.Hatta sonunu bile göremiyorum.Umduğum,düşündüğüm gibi geçmiyor zaman,saatler sanki benden ayrı işliyor.Beni mat etmek için uğraşıyor kader.
Bazen korkuyorum güne güler yüzlü başlamaya.Neye alışsam bitiyor,kime sığınsam gidiyor.Bir tek hüzün terk etmiyor beni ! Sabırlı olmaya çalışıyorum,kendimi avutuyorum,umursamazlığa vuruyorum.Sonra bana düşman kader düzeltmeye çalıştığım her şeyi toplayıp,kuvvetli bir şekilde saldırıya geçiyor.YOK ben çelik gibi dayanıklı değilim,artık değil...
Bu günlerde iyi değilim ve iyi olmak için hevesim de yok artık...
İyi olma hevesini asla kaybetme..İyi ol hep :)
YanıtlaSilBir süre sonra inşAllah tam tersi yazılar okuruz sizden. Çünkü bu da geçecek biliyorsunuz.
YanıtlaSil