Ne yapsam,nereye gitsem hep aynı his.Söküp atmalıyım içimden,gitmek isteyenleri serbest bırakmalıyım.Paldır küldür hayatıma girenlerin sessiz sedasız kaçıp gitmelerine kayıtsız kalmalıyım.Deniyorum,çok uğraşıyorum olmuyor.Bana ters,bünyeme ağır !
Arkadaş bildiklerim,dostum dediklerim sadece nefes aldıklarını bileyim istediklerim uzak benden çok uzak...Hangi ara mesafeler bu kadar uzadı,madem gidecektiniz neden geldiniz ?? Benim hep beklediğimi bilmek mi,ne olursa olsun yeniden kaldığımız yerden devam edeceğimizin garantisi mi dönüp dolaşıp dönmek.
Oysa benim de defalarca kırılmış ve de artık onarılamayacak bir kalbim vardı !!!
İnsanları yargılamadan severdim hep nedensiz,karşılıksız,hiç incitmeden,pamuklara sarıp sarmalar gibi.
Şimdiyse yine kızmadan,affetmeye hazır bekliyorum.Gerekçeler çok biliyorum.Fakat ben artık aynı yerde durmak istemiyorum.Bekleyen olmaktan bunaldım artık.
Hadi telefon numaranı,adını sildim rehberlerden;kalbimi zonklatan hatıraları ne yapmalı,bu kocaman boşluk hissini ...
Herkes benzer dertlerden müzdaripken, şeytan hangi tarafın kanına giriyor acaba?
YanıtlaSilGitmeyi,unutmayı,terk edebilmeyi göze alanların yanında olduğu kesin .
YanıtlaSilsakın o boşluğunu başka bir yaşamla doldurmaya kalkma; çünkü onun yerine gelen asla tam olarak oraya oturmaz. Hatta yaşa bu anı her ne kadar da istemese de insan her anın bir katkısı olur yaşanmamışlıklara...
YanıtlaSilGerçekten inanıyorsan, gidenin de mutlaka bir nedeni olduğunu bilirsin...
YanıtlaSil